Irlanda (iii)

Παράλια Ατλαντικού ωκεανού

(Για το πρώτο μέρος κλικ εδώ και για το δεύτερο εδώ.)

Την Δευτέρα (νωρίς) το πρωί, ξεκίνησε η επιστροφή προς το Δουβλίνο. Αντί όμως να γυρίσουμε απ' ευθείας από το Cork, κάναμε ένα μεγάλο κύκλο. Πρώτος προορισμός ήταν το Limerick, μια μεγάλη πόλη στη νοτιοδυτική Ιρλανδία.




Περιγράφεται ως μια αναπτυσσόμενη πόλη καθώς μέχρι τώρα είχε υψηλή ανεργία, εγκληματικότητα κλπ, αλλά τα πράγματα δείχνουν να αλλάζουν. Δεν μας ενδιέφερε συγκεκριμένα η πόλη, αλλά περισσότερο η διαδρομή από το Cork μέχρι εκεί. Η απόσταση είναι περίπου 100 χιλιόμετρα, στενός δρόμος (μία λωρίδα ανά κατεύθυνση), με κάποιες στροφές και όριο τα 100 χλμ/ώρα !!!

Από εκεί κατευθυνθήκαμε προς το Galway (άλλα 100 χιλιόμετρα περίπου), χωρίς όμως να μπούμε μέσα στην πόλη (για την ώρα). Απλώς από εκεί θα αλλάζαμε κατεύθυνση για να βρούμε Ατλαντικό ωκεανό καθώς και τους βράχους του Moher, που ήταν ένα από τα σημεία που θα επισκεπτόμασταν, από εκείνη την πλευρά του νησιού.

Ακτές Ατλαντικού

Κινηθήκαμε λοιπόν προς το Doolin, ένα παραθαλάσσιο μικρό χωριό. Από εκεί ξεκινάνε κάποια καραβάκια που κάνουν ταξίδια προς τα νησιά Aran καθώς και περιήγηση διά θαλάσσης στους βράχους το Moher. Είχαμε φτάσει πια στον Ατλαντικό. Κρύο πολύ, αέρας πάρα πολύς αλλά το τοπίο εντυπωσιακό. Πέτρα, θάλασσα και βραχονησίδες. Κάποια στιγμή είδαμε και 2 δελφίνια να κολυμπούν κοντά στις ακτές. Προσπαθήσαμε να βγάλουμε φωτογραφία, αλλά δεν συγχρονιστήκαμε ποτέ. Μετά όταν είδαμε τι είχαμε τραβήξει παρατηρήσαμε πως σε κάποιες φωτογραφίες φαίνονται τυχαία.

Αφού ήπιαμε έναν ζεστό καφέ, ξεκινήσαμε για τους βράχους του Moher. Ήμασταν κοντά, περίπου 10 χιλιόμετρα και φτάσαμε γρήγορα.

Πρόκειται για μια εντυπωσιακή γεωλογική κατασκευή. Βράχοι, σαν να έχουν κοπεί κάθετα με μαχαίρι, που υψώνονται πάνω από τον Ατλαντικό. Το ύψος κυμαίνεται από 120 μέτρα ως περίπου 200 σε μια απόσταση 8 χιλιομέτρων περίπου. Η θέα όπως γίνεται αντιληπτό είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή.

Βράχος και θάλασσα

Να και μια παραλία

Γρασίδι μέχρι την άκρη του γκρεμού

Δέχεται πολλούς επισκέπτες κάθε χρόνο και οι Ιρλανδοί το εκμεταλλεύονται οικονομικά (έχει είσοδο για να μπεις). Έχουν φτιάξει και ένα μουσείο ας πούμε μέσα στο βράχο, αλλά κανείς δεν πολυασχολείται με αυτό. Εντυπωσιακό το γεγονός ότι είχε πολλούς Γάλλους τουρίστες.

Διακρίνεται και ο πύργος O' Brien

Τέρμα Ατλαντικού ωκεανού

Είχε πολύ κρύο και πολύ αέρα (λογικό). Κάτσαμε αρκετή ώρα και περπατήσαμε όλη την προσβάσιμη περιοχή ενώ βγήκαμε και λίγο έξω από αυτή. Έπρεπε να φύγουμε γιατί είχαμε και να γυρίσουμε Δουβλίνο.

Όχι άμεσα όμως... είχε πάει απογευματάκι και όντας νηστικοί θα μπαίναμε στο Galway να βρούμε κάτι για φαγητό.  Παρκάραμε κάπου κοντά στο κέντρο και κάναμε μια σύντομη βόλτα στους πεζόδρομους. Δεν την είδαμε πολύ αλλά την χαρακτηρίζεις όμορφη πόλη.

Γέφυρα στον ποταμό Corrib

Πεζόδρομος

Oscar και Eduard Wilde. Λίγο πρόχειρα που κοίταξα, δεν έχουν καμία σχέση με το Galway!

Κατά τις 7 το απόγευμα ξεκινήσαμε προς Δουβλίνο. Αυτή την φορά πήραμε εθνική οδό γιατί υπήρχε κούραση και θέλαμε να φτάσουμε γρήγορα. Κοντά 200 χιλιόμετρα απόσταση, σε εθνική 2 λωρίδων (και μία ΛΕΑ). Βαρετό ταξίδι καθώς ήταν μια ατελείωτη ευθεία, με λίγες εικόνες γιατί είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει. Έβρεξε και σε κάποια σημεία, αλλά φτάσαμε χωρίς προβλήματα στο Δουβλίνο.

Εκεί ουσιαστικά είχε τελειώσει το ταξίδι στην Ιρλανδία. Το επόμενο πρωί γυρίζαμε και το μόνο που είχαμε να κάνουμε ήταν να επιστρέψουμε το αμάξι. Λίγα πράγματα δηλαδή.

Στον γυρισμό είχαμε 7-8 ώρες στάση στην Ζυρίχη, οπότε την επισκεφτήκαμε και την γυρίσαμε για λίγες ώρες. Αφού περπατήσαμε στην παλιά πόλη και στο εμπορικό κέντρο, φτάσαμε μέχρι την λίμνη. Κάποια στιγμή που βαρεθήκαμε, μπήκαμε σε τυχαίο τραμ και είδαμε και γειτονιές μακρυά από το κέντρο.

Επόμενη στάση και τέρμα, το Ελ. Βενιζέλος. Το ταξίδι αυτό ήταν από τα πιο ενδιαφέροντα που έχω κάνει... κυρίως γιατί δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσεις μια χώρα από κοντά και όχι μόνο τις μεγάλες πόλεις και τα τουριστικά αξιοθέατα. Ήταν μια καλή εμπειρία...

Shepherd's pie... έτσι για την γέυση