Irlanda (ii)

(Για το πρώτο μέρος, κλικ εδώ...)

Μετά το πρωινό στο ξενοδοχείο, ξεκινήσαμε προς τον νότο. Τελικός προορισμός ήταν το Cork, αλλά δεν πήγαμε κατ'ευθείαν εκεί.



Με σκοπό να γυρίσουμε και λίγο την χώρα, ξεκινήσαμε προς το Waterfod, την 5η σε μέγεθος πόλη της Ιρλανδίας. Η απόσταση από το Δουβλίνο είναι περίπου 170 χιλιόμετρα και επιλέξαμε διαδρομή που περιελάμβανε όσο το δυνατόν λιγότερο εθνική οδό και επακολούθως, όσο το δυνατόν περισσότερη διαδρομή μέσω επαρχιακών δρόμων. Η διαδρομή ήταν εύκολη, σχεδόν ευθεία και διασχίσαμε πανέμορφα τοπία, όπως τα παρακάτω.

 

Αν και κατά κύριο λόγο, πετύχαμε λιακάδα στην Ιρλανδία, στην διαδρομή αυτή συναντήσαμε λίγο και βροχή και λίγο χαλάζι. Στο Waterford δεν κάτσαμε καθώς δεν φάνηκε πολύ ενδιαφέρον. Συνεχίσαμε από εκεί το ταξίδι για το Cork.

Η απόσταση είναι περίπου 120 χιλιόμετρα. Τα τοπία άλλαξαν λίγο καθώς τώρα πια ήμασταν πολύ κοντά στην θάλασσα.

Κάποια στιγμή που μας ήρθε όρεξη για καφέ, σταματήσαμε σε ένα χωριό και έπειτα φτάσαμε χωρίς άλλη στάση στον προορισμό μας. Το Cork είναι η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της Ιρλανδίας. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της χώρας. Είναι όμορφη πόλη αλλά δεν μπορείς να πεις το ίδιο για το παρουσιαστικό των κατοίκων της :D.

Άποψη του ποταμού Lee στο Cork

Στο Cork μείναμε δύο βράδια. Το πρώτο βράδυ ήταν Σαββατόβραδο. Στο κέντρο της πόλης γινόταν χαμός, με πάρα πολύ κόσμο και αρκετούς μεθυσμένους (κι εδώ από νωρίς, και εδώ δεν ενοχλούσαν κανέναν). Αφού επισκεφτήκαμε μια pub για μια Guinness γυρίσαμε το βραδάκι προς το ξενοδοχείο.

Το επόμενο πρωί είχε επίσκεψη στον μέγιστο Rory Gallagher. Αν και δεν γεννήθηκε στο Cork, εκεί μεγάλωσε, εκεί έμαθε μουσική, εκεί πήρε την πρώτη του κιθάρα και εκεί βρίσκεται ο τάφος του (συγκεκριμένα στο Ballincollig). Είναι εντυπωσιακό πάντως το γεγονός ότι στο Cork δεν μνημονεύουν σχεδόν καθόλου τον Gallagher. Βρήκαμε μια pub αφιερωμένη σε εκείνον, αλλά ήταν κλειστή (μάλλον εδώ και χρόνια). Το μοναδικό μνημείο μέσα στην πόλη φαίνεται παρακάτω.

Μνημείο για τον Gallagher

Τον τάφο του τον είχαν επισκεφτεί κι άλλοι σαν κι εμάς, κάτι που φαίνεται από τα αντικείμενα που είχαν αφεθεί εκεί.

Rory Gallagher

Επόμενη στάση, το κάστρο του Blarney. Το κάστρο βρίσκεται μέσα σε έναν τεράστιο περιφραγμένο χώρο, με λίμνες, ποταμάκια και φυσικά άφθονο πράσινο. Στην κορυφή του κάστρου υπάρχει η περίφημη πέτρα που ο μύθος λέει αν την φιλήσεις αποκτάς το χάρισμα της ευφράδειας. Για να το κάνεις αυτό όμως πρέπει να γυρίσεις ανάποδα και ουσιαστικά να κρεμαστείς από ύψος.

Υπήρχε και κήπος με ενδημικά φυτά καθώς και δηλητηριώδη, μεταξύ των οποίων υπήρχε και Μανδραγόρας.

Το κάστρο του Blarney

Mandragoras

Η βόλτα στο Blarney έκλεισε με επίσκεψη σε μια τοπική pub, πολύ Ιρλανδέζικη, πολύ αυθεντική...μέχρι και μπάλα είδαμε (Celtic - Hibernian ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων).

Επόμενη στάση, το λιμάνι Cobh. Πρόκειται για το τελευταίο λιμάνι που έπιασε ο Τιτανικός πριν βγει στον Ατλαντικό. Οι ημέρες που ήμασταν εκεί συνέπεσαν με τα 100 χρόνια του Τιτανικού και έτσι πετύχαμε κάτι εκδηλώσεις, αλλά προς το τέλος τους, οπότε δεν είδαμε πολλά. Είχε μαζευτεί όμως πολύς κόσμος που παρά το σχετικό κρύο, το είχαν ρίξει στα παγωτά και (τι άλλο;) τα μπυράκια.

Μια γειτονιά στο Cobh

Ακολούθησε η επιστροφή προς το Cork, μικρή βόλτα στη πόλη και επιστροφή στο ξενοδοχείο καθώς η επόμενη μέρα είχε το μεγάλο ταξίδι της επιστροφής προς Δουβλίνο. Το βράδυ της Κυριακής στο Cork διέφερε πολύ από το Σαββατόβραδο. Τα περισσότερα μαγαζιά ήταν κλειστά, όσες pub ήταν ανοιχτές δεν είχαν μουσική (ζωντανή) και δεν κυκλοφορούσε παρά ελάχιστος κόσμος έξω. Ήταν καιρός να φεύγουμε :D (...συνεχίζεται)