Rory Gallagher - Τα ντοκουμέντα!

Αντιγράφω από το www.rockradiodjl.gr

Πιστεύω ότι πολλοί είναι εκείνοι που βρέθηκαν στις ιστορικές συναυλίες του Rory Gallagher στην Ελλάδα τον Σεπτέμβρη του 1981 και θα ήθελαν να θυμηθούν...
Ιδού λοιπόν μερικά ντοκουμέντα. 

Το φέϊ-βολάν.

Αυτό είναι το φέϊγ-βολάν που προμήνυε την άφιξη του Rory Gallagher στην Ελλάδα. Είχε τυπωθεί στις αρχές του 1981 σε 50.000 αντίτυπα (αν θυμάμαι καλά) και μοιραζόταν σε άλλες συναυλίες που γινόντουσαν (ακόμα και ελληνικών συγκροτημάτων), μέσα σε κάθε σακούλα σε όσους ψώνιζαν από το δισκάδικο του Happening (Χαρ. Τρικούπη 13), μέσα στα εξώφυλλα των δίσκων του Rory που κυκλοφορούσαν τότε από την PolyGram και από τα δισκάδικα που επρόκειτο να πουλάνε εισιτήρια για τις συναυλίες.

Ο τίτλος "ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!" ήταν διότι για μένα η συναυλίες του Gallagher ήταν μια πολυπόθητη επιθυμία που κράτησε τουλάχιστον τρία χρόνια. Στην ουσία έψαχνα για χρηματοδότηση, την οποία βρήκα τελικά στο πρόσωπο του αγαπημένου μου φίλου και συνεργάτη Δημήτρη Κερασιώτη. Παρόλο που τις αρχικές συζητήσεις, την περίοδο 1978-80 τις έκανα με τον επίσης αγαπητό φίλο Μπάμπη Καραποστόλη, ο οποίος ήταν ο ιδιοκτήτης του γνωστού δισκάδικου "Jazz Rock". Επίσης, το "ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!" κολλάει και στο γεγονός ότι θέλαμε με τον Δημήτρη να φέρναμε τον Rory από το 1980, την πρώτη χρονιά που άνοιξε το Happening, αλλά ο Donal (ο αδελφός του Rory, που όπως ξέρετε ήταν ο προσωπικός του μάναντζερ και εκτελούσε και χρέη tour manager, ήθελε να συνδύαζε τις εμφανίσεις στην Ελλάδα με ένα τουρ και μας ζήτησε να το αφήναμε για την επόμενη χρονιά, το 1981, οπότε και έγιναν.

Επίσης, θα παρατηρήσετε ότι στο φέϊγ-βολάν δεν αναγράφονται συγκεκριμένες ημερομηνίες των συναυλιών. Ο λόγος ήταν ότι όταν αρχίζαμε αυτή την καμπάνια δεν τις είχαμε ακόμα καθορίσει. Είχαμε όμως ζητήσει από τον Donal να είναι μέσα Σεπτεμβρίου για να αποφύγουμε κάθε πιθανότητα βροχής (είχαμε μάθει από την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία ότι στα μέσα Σεπτεμβρίου από στατιστικές δεν έβρεχε σχεδόν ποτέ). Πράγματι ο Donal μας έκανε τη χάρη και μας έδωσε για την Ελλάδα ημερομηνίες στα μέσα Σεπτέμβρη.

Το μαγικό χαρτάκι

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο Rory Gallagher προσέρχεται στο γήπεδο της ΑΕΚ με λιμουζίνα.

30.000 κόσμος

Χαμός !

Πως δεν έπεσε εκείνο το άνω διάζωμα...

On stage, όλα τα λεφτά! Η Ελλάδα κάνει έρωτα με το rock!

Ο Rory Gallagher και ο Ιωσήφ Αβράμογλου στη σκηνή, στη συναυλία της Ν. Φιλαδέλφειας. Τα αίματα αρχίσαν να ανάβουν...

Ιδού λοιπόν και μιά ιστορία (πιό προσωπική) από τη συναυλία του Rory Gallagher στην Αθήνα, που έγινε σαν σήμερα πριν από 31 ολόκληρα χρόνια.

Ημουν 22 ετών τότε. Ελλείψει κατάλληλου προσωπικού ανέλαβα και τον ρόλο, κατά τη διάρκεια της συναυλίας, να συντονίζω τη μικρή ομάδα που θα... προστάτευε (τρομάρα μας) τον Rory και το γκρουπ από τη διάθεση του κάθε "διψασμένου" ροκά να ανέβει στη σκηνή να τον αγκαλιάσει και από 'κει που έπαιζε blues να χορεύανε οι δυό τους... μπλουζ...! Παράλληλα, ο Rory ανήσυχος με είχε ρωτήσει πριν το σώου που θα βρισκόμουν κατά τη διάρκεια... διότι ήθελε να νοιώθει σιγουριά ότι θα έχει "επικοινωνία" με την κονσόλα των μόνιτορς, απ' όπου ακουγε τη φωνή του και τη μπάντα. Δεν ήταν καθόλου βέβαιος ότι η "επικοινωνία" αυτή θα δούλευε μέσα στον χαμό... τόσο γιά τα πλούσια σε ιρλανδικό αξάν αγγλικά του όσο και γιά τα φτωχά αγγλικά του ηχολήπτη στην εν λόγω κονσόλα, που βρισκόταν πάνω στο stage στο δεξί του χέρι. Ως γνωστόν, το να ακούει σωστά ο καλλιτέχνης είναι ιδιαίτερα σημαντικό γιά το αποτέλεσμα μιάς συναυλίας. Τον διαβεβαίωσα λοιπόν ότι θα ήμουν κοντά του, δίπλα στην κονσόλα. Φορούσα μία δεόντως αθλητική περιβολή... και καλά γιά να έχω... ευκινησία (!) με λευκό μπλουζάκι που είχε το λογότυπο του "Happening", που ήταν η διοργανώτρια εταιρία. Κατεβάσαμε αρκετούς φίλους του Rory κάτω. Αν δεν γινόταν αυτό, η συναυλία του δεν θα διαρκούσε πάνω από μισή ώρα...! Και το να κατεβάζεις ένα "αγριεμένο νιάτο" με την αδρεναλίνη του στο ύψος του Λυκαβηττού, δεν είναι και το πιό εύκολο πράγμα...! Με σταμπάρισαν λοιπόν ως διοργανωτή και οι... τριάντα χιλιάδες που ήσαν μέσα στο γήπεδο. Το βασικό τους πρόβλημα με τους διοργανωτές ήταν που βάλανε χορηγό τη Coca Cola. Δεν καταλάβαιναν βέβαια ότι ένα τόσο δύσκολο και επικίνδυνο επιχειρηματικά εγχείρημα θα ήταν - εκείνη την εποχή - σχεδόν αδύνατο να γίνει χωρίς την υποστήριξη του χορηγού, δεδομένου ότι δεν υπήρχαν κεφάλαια γιά χάσιμο, παρά μόνο κάποιες οικονομίες, πολλή αγάπη γιά τα blues και τον Rory και πολλή τρέλα...! Στο τέλος λοιπόν, όταν έγινε ο χαμός... ανέβηκε κόσμος πάνω στη σκηνή, πέσανε τα δακρυγόνα κλπ. Εχασα τον Rory απ' τα μάτια μου, ούτε ξέρω πως κατέβηκε εκείνος απ' τη σκηνή... μιά θολούρα παντού, πάω να κατέβω απ' τη μιά πλευρά της σκηνής... δακρυγόνα, πάω απ' την άλλη... πάλι δακρυγόνα... βούτηξα τελικά στα τυφλά. Με πρησμένα μάτια και χωρίς αναπνοή διαπιστώνω ότι με κυνηγάνε και ο κόσμος και οι μπάτσοι...! Βγάζω τη μπλούζα του διοργανωτή και ενώ ο "πόλεμος" είναι σε πλήρη εξέλιξη καταδιωκόμενος βγαίνω στα στενά πίσω απ' το γήπεδο, τρέχοντας προς άγνωστη κατεύθυνση μπαίνω σε μιά πολυκατοικία, την είσοδο της οποίας άνοιγε εκείνη την ώρα συμπτωματικά κάποιος και κρύβομαι γιά 45' περίπου λεπτά στον φωταγωγό... καθώς άκουγα απέξω τα μπαμ-μπουμ, τα σπασίματα και τις σειρήνες. Αφού ηρέμησαν κάπως τα πράγματα και ο περισσότερος κόσμος είχε φύγει από την περιοχή... αλλά οι "εχθροπραξίες" συνεχίζονταν στα χαρακώματα... βγαίνω ημίγυμνος και παρακαλάω ένα ταξί με άλλους μέσα να με απομακρύνει από 'κει προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, δηλώνοντας ότι δεν είχα καθόλου χρήματα πάνω μου. Πράγματι, βρέθηκα στο Μενίδι και από 'κει πήρα άλλο ταξί προς το σπίτι. Ντύθηκα και έφυγα γιά το ξενοδοχείο Caravel, όπου ευελπιστούσα (κινητά βέβαια δεν υπήρχαν τότε) να βρω τα μέλη του συγκροτήματος... ζωντανά ! — με Rory Gallagher

Εχουμε ήδη αναλάβει δράση, προσπαθούμε να τους κατεβάσουμε κάτω. Η συναυλία δεν έχει τελειώσει. Το φινάλε της ήταν το πιό εκρηκτικό, που μπορούσε να φαντασθεί άνθρωπος, μολότωφ, ξύλο, δακρυγόνα, φωτιές, ζημιές. Λίγα λεπτά αργότερα δεν μπορούσαμε να κατέβουμε από τη σκηνή. 

Η συνέντευξη Τύπου.

Στην προσπάθειά μου να προβάλω τις συναυλίες του Rory Gallagher σε Αθήνα και Θεσ/νίκη το 1981 και με δεδομένο ότι δεν υπήρχαν τότε πολλά διαθέσιμα μέσα, είχα ζητήσει από τον αείμνηστο δημοσιογράφο Χρήστο Οικονόμου να έπαιρνε μία συνέντευξη από τον καλλιτέχνη στην εκπομπή του "Σάββατο μία και μισή" στην τηλεόραση της ΕΡΤ και συγκεκριμένα για το επεισόδιο του Σαββάτου 12/9/1981 που ήταν και η ημέρα της συναυλίας στη Ν. Φιλαδέλφεια. Ο Χρήστος Οικονόμου ήθελε να το κάνει διότι ήταν ανοιχτός άνθρωπος και καταλάβαινε ότι ήταν ένας σπουδαίος καλλιτέχνης και ένα μεγάλο γεγονός, μου αρνήθηκε όμως διότι φοβόταν τι θα έλεγε η διοίκηση της ΕΡΤ και μην τυχόν το εκλάμβανε ως διαφήμιση της συναυλίας (τα γνωστά...) και μου σύστησε να συνεννοηθώ πρώτα με τη διοίκηση. Ήξερα ότι με τη διοίκηση δεν θα' βγαζα άκρη και έτσι αναγκάστηκα να ζητήσω ρουσφέτι, ναι πολιτικό ρουσφέτι (θα τα πω όλα τώρα χαχα...), βέβαια δεν υπήρχε τίποτα μεμπτό, νά' ναι καλά ο άνθρωπος (ο βουλευτής) στην ουσία βοήθησε σε κάτι που σήμερα θεωρείται αυτονόητο! Έτσι λοιπόν, μέσω γνωστού του γνωστού ο τότε βουλευτής της Ν.Δ. κ. Αποστόλης Κράτσας μας βοήθησε να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη. Με πήρε και ανεβήκαμε στην ΕΡΤ και βρήκαμε τον κ. Σπήλιο Χαραμή, τότε δ/ντή της τηλεόρασης της ΕΡΤ και σήμερα Γεν. Δ/ντή του Ομίλου ΑΝΤ1. Του εξηγήσαμε ότι επρόκειτο για κάτι πολύ σημαντικό και αμέσως έδωσε το πράσινο φως να τον παρουσιάσει ο Οικονόμου. Τους ευχαριστώ και τους δύο και εύχομαι να βρεθεί κάπου κάποτε εκείνη η τηλεοπτική συνέντευξη διότι θα αποτελεί ένα μοναδικό ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ !  

 Το εντυπάκι αυτό το έχει κανείς? 

Αυτό τo Δελτίο Τύπου είναι ξεχωριστό για μένα διότι δακτυλογραφήθηκε από μια κίτρινη πλαστική γραφομηχανή, που είχα αγοράσει (την πρώτη μου) κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '70 (για να δίνω κείμενα στα περιοδικά) κάπου 180 δρχ. (αν θυμάμαι καλά). Στο Happening δεν είχαμε άλλη γραφομηχανή κι έτσι εκείνο το πρώτο μου απόκτημα συμμετείχε με τον τρόπο του στο σπουδαίο γεγονός των συναυλιών του Rory Gallagher στην Ελλάδα. 

To 1980 και '81 οι λέξεις χορηγός και sponsor ήταν "άγνωστες" στην Ελλάδα. Είχαμε χορηγό την Coca Cola και στον Ian Gillan και στον Gallagher. Έτσι ξεκίνησαν οι χορηγίες στη χώρα μας και τότε οι αναρχικοί τα πήραν στο κρανίο, που δίναμε στην πολυεθνική την ευκαιρία να βάλει τη φίρμα της δίπλα στο αγνό και αυθεντικό ροκ.

Photo contacts από τη συναυλία της Αθήνας.

 Στις αρχές του 1981 πηγαίνω στο σπίτι του Rory και Donal Gallagher στο Λονδίνο, για να μιλήσουμε για όλες τις λεπτομέρειες των δύο συναυλιών στην Ελλάδα και για να πάρω μια συνέντευξη του Rory που την δημοσίευσα στο περιοδικό "Μουσικό Εξπρές", στο οποίο ήμουν Δ/ντής Σύνταξης. Αφού τα είπαμε όλα, τα συμφωνήσαμε, κάναμε τη συνέντευξη, ο Donal υπέγραψε το συμβόλαιο, ο Rory μου έπαιξε κανά-δύο καινούργια κομμάτια με κλασική κιθάρα... αργά το μεσημέρι τους είπα ότι έπρεπε να αποχωρήσω διότι είχα και ένα άλλο ραντεβού... Όταν με ρωτήσανε τι ραντεβού είχα τους είπα ότι η ΕΜΙ Λονδίνου μου είχε κλείσει μία πρόσωπο με πρόσωπο αποκλειστική συνέντευξη με τον George Martin, τον γνωστό παραγωγό των Beatles... μόλις τ' ακούσανε και οι δύο αρχίσανε να σκάνε στα γέλια... χα, χα, χα σιγά μην πας στον George Martin μου λέγανε, τι θα πας να κάνεις?... Μα λέω είναι ο παραγωγός των Beatles και εξ άλλου δεν είναι σωστό να τον στήσω τον άνθρωπο... χα,χα,χα... δεν πας πουθενά μου λένε θα φτιάξουμε να φάμε τώρα... δεν πείνασες? Και έτσι δεν μ' άφησαν με τίποτα να φύγω και ο Donal μπήκε στην κουζίνα και έφτιαξε μακαρονάδα και φάγαμε με άσπρο κρασί. Από τη μία μου άρεσε πολύ η παρέα από την άλλη σκεφτόμουνα πόσο εκτεθειμένος ήμουνα που δεν εμφανίσθηκα σε προγραμματισμένη συνέντευξη με έναν τέτοιο παραγωγό και πως αυτό θα γινόταν βούκινο και στην Ελλάδα. Δεν μπορούσα όμως να κάνω αλλιώς διότι είχα μπροστά μου και τις επερχόμενες συναυλίες του Rory στην Ελλάδα... και αυτό ήταν το πιο σημαντικό!

 Στη Θεσσαλονίκη μετά τη συναυλία και επειδή επεισόδια δεν υπήρχαν πολλά ή γινόντουσαν μακριά, μπορέσαμε σαν άνθρωποι να γυρίσουμε με το πούλμαν στο ξενοδοχείο μας κατάκοποι με τον Rory και όλη τη συνοδεία για να ξαποστάσουμε. Στο ξενοδοχείο υπήρχε μια μικρή ντισκοτέκ η οποία λειτουργούσε αλλά ήταν άδεια, κάποιος όμως έβαζε τραγούδια της εποχής. Αλλοι ανέβηκαν στα δωμάτια, άλλοι άραξαν στην ταράτσα... ο Rory είχε ανακαλύψει από την Αθήνα το ούζο και του άρεσε πολύ!... του πήγα λοιπόν ένα μπουκάλι ούζο "12", δεν ήθελε ούτε παγάκια ούτε νερό, προσπάθησα να του μάθω πως πίνεται το ούζο πιο ευχάριστα αλλά τίποτα, το ήθελε σκέτο... μετά γέλια... χαλάρωμα... Λίγη ώρα αργότερα, τύφλα στο μεθύσι, βρεθήκαμε ο Rory με το μπουκάλι ούζο "12" στο χέρι κι εγώ να χορεύουμε οι δυο μας στην άδεια ντισκοτέκ το... "Enola Gay" των OMD !!! Είναι από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές της ζωής μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Rory Gallagher να χορεύει το σαχλό ηλεκτρονικό τραγουδάκι, είμαι όμως βέβαιος ότι χαλάρωσε κι εκείνος μετά από την υπερένταση της συναυλίας.

 Αυτή είναι η δισέλιδη καταχώρηση που με έξοδα της PolyGram της δισκογραφικής εταιρίας του Rory στην Ελλάδα μπήκε στο περιοδικό "Ποπ & Ροκ" και πιθανόν και σε κάποια άλλα. Αριστερά φαίνεται η δισκογραφία που τότε κυκλοφορούσε στην Ελλάδα και δεξιά η λίστα με τα πολλά δισκάδικα (και σε πόλεις εκτός Αθηνών και Θεσ/νίκης) απ' όπου πουλιόντουσαν τα εισιτήρια. Χορηγός των δύο συναυλιών του Gallagher στην Ελλάδα ήταν η Coca Cola. Βεβαίως ο Rory και ο Donal ρωτήθηκαν γι' αυτό και δεν είχαν καμμία αντίρρηση αρκεί ο σπόνσορας να μην ήταν τσιγάρα. Αλλωστε το κονδύλι που διέθεσε η Coca Cola πήγε όλο στη διαφήμιση των συναυλιών. Επίσης τα φορτηγά της Coca Cola που έκαναν τις διανομές κυκλοφορούσαν σε Αθήνα και Θεσ/νίκη με μία τεράστια διαφημιστική αφίσα στο πισω μέρος. Μέχρι εκείνη την εποχή η λέξη χορηγός ή σπόνσορας ήταν άγνωστη στην Ελλάδα σε κάθε είδους καλλιτεχνική δραστηριότητα, οι συναυλίες του Ian Gillan ένα χρόνο νωρίτερα και αυτές του Rory Gallagher (που διοργάνωσε το Happening) ήσαν οι πρώτες χορηγίες!!! Ενα πραγματικό case study γιά διαφημιζόμενους και διαφημιστικές εταιρίες. Βέβαια, οι φίλοι μας οι αναρχικοί είχαν αντίθετη άποψη, δεν θέλανε να βλέπουνε το λογότυπο της πολυεθνικής στη συναυλία του αγαπημένου τους ήρωα, δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι η συνεισφορά του διαφημιζόμενου ήταν καταλυτική στην πραγματοποίηση της συναυλίας. Και αυτός ήταν ένας λόγος που ήρθαν ερεθισμένοι και κάνανε... αταξίες, αλλά αυτά θα τα πούμε αναλυτικότερα άλλη φορά.

Στη συναυλία του Rory Gallagher στη Ν. Φιλαδέλφεια το Σάββατο 12/9/1981 υπήρξε και ένα support act, το οποίο όμως δεν ήταν προγραμματισμένο, ούτε συμφωνημένο με τον Rory ή τον Donal. Το απρόβλεπτο support act αυτό ήταν ο Νικόλας Ασιμος. Και η ιστορία έχει ως εξής... Οπως συνήθιζε και σε άλλες συναυλίες, ελληνικών ροκ συγκροτημάτων, ο Νικόλας Ασιμος χωνόταν τελευταία στιγμή και ζητούσε να ανέβει στο stage να πει (δήθεν) ένα τραγούδι... το είχα ξαναδεί το έργο αυτό... Λίγο λοιπόν πριν ξεκινήσει η συναυλία του Rory... τσουπ νάτος κι ο Νικόλας back stage... "μεγάλε, ανεβαίνω να πω ένα τραγουδάκι"... ""άστο Νικόλα, άλλη φορά γιατί δεν έχουμε συνενοηθεί κάτι τέτοιο με τον Rory"... "έλα ρε μεγάλε, ένα τραγουδάκι μόνο θα πω σαν νάναι soundcheck"... "ναι, αλλά εσένα δεν σου φτάνει ένα τραγουδάκι και δεν έχουμε χρόνο, σε 5 λεπτά βγαίνει ο Rory και περιμένει τόσος κόσμος, δεν βλέπεις?"... "όχι, πρέπει να πω τουλάχιστον ένα κομμάτι δικό μου"... "μεγάλε, μόνο ένα όμως, σίγουρα έτσι? μην μ' αναγκάσεις να κλείνω μικρόφωνα"... "ναι μεγάλε, είπαμε"... Ξεκινάει λοιπόν ο Ασιμος λέει ένα τραγούδι, λέει και δεύτερο, λέει και τρίτο... από δίπλα "Νικόλα, φτάνει ρε, ένα είπαμε"... τίποτα ο Νικόλας, ήταν στο 4ο κομμάτι... "ρε 'συ, γιατί το κάνεις αυτό? ένα δεν συμφωνήσαμε? περιμένει το γκρουπ ν' ανέβει"... ο Νικόλας στο 5ο τραγούδι... αρπάζω ένα άλλο μικρόφωνο στην κονσόλα των μόνιτορς "Αγαπητοί φίλοι, επιτέλους! ο Rory Gallagher στη σκηνή... τώρα αμέσως μόλις τελειώσει ο Νικόλας"... χαμός ο κόσμος από κάτω, λίγο μετά γιουχαϊσματα προς τον Ασιμο... του κλείσαμε και το μικρόφωνο και έτσι ανέβηκε ο Rory !!!

Πηγή: Oλόκληρο το φωτογραφικό υλικό και τα σχόλια των κειμένων είναι από το προφίλ του
Κ. Ιωσήφ Αβράμογλου από την σελίδα του στο Facebook 
https://www.facebook.com/avramoglou