"Είμαστε όλοι συνδεδεμένοι μεταξύ μας βιολογικά, με τη γη χημικά και με το υπόλοιπο σύμπαν ατομικά. Είναι εντυπωσιακό! Με κάνει να χαμογελώ και πραγματικά αισθάνομαι σημαντικός. Δεν είναι ότι είμαστε καλύτεροι από το σύμπαν, είμαστε μέρος του. Είμαστε μέσα στο σύμπαν και το σύμπαν είναι μέσα μας."
-- Neil deGrasse Tyson
Η ανακάλυψη του φτερωτού - αλλά χωρίς πτητική ικανότητα - δεινοσαύρου έγινε το 2008. Ένα δεύτερο απολίθωμα βρέθηκε το 2009 όμως μόλις αυτή την εβδομάδα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science, η εργασία σχετικά με αυτές τις ανακαλύψεις.
Αυτά τα δύο απολιθώματα μαζί με ένα παλιότερο (του 1995) ίσως δώσουν την απάντηση ως προς την χρήση των φτερών, μιας και είναι γνωστό πως δεν προορίζονταν για πτήσεις.
Τα απολιθώματα που μελετούνται στην εργασία του Science ανήκουν στο είδος Ornithomimus edmontonicus. Έμοιζαν με γιγάντιες στρουθοκάμηλους και ήταν σαρκοβόρα ζώα.
Το είδος αυτό είναι αρχαιότερο από τους δεινοσαύρους με φτερά που βρέθηκαν στην Κίνα, γεγονός που δείχνει πως τα φτερά εμφανίστηκαν νωρίτερα από ότι νομίζαμε ως τώρα. Τα τρία δείγματα έφεραν πούπουλα αλλά μόνο το ενήλικο δείγμα είχε δομές φτερών. Πιθανώς η αρχική χρησιμότητα των φτερών να έδινε πλεονέκτημα κατά την φυλετική επιλογή (επιλογή από το άλλο φύλο προς αναπαραγωγή).
Στον κόσμο των πτηνών οι κούκοι δεν είναι ιδιαιτέρως δημοφιλείς. Πιθανώς αυτό να οφείλεται στο ότι αφήνουν τα αυγά τους σε φωλιές άλλων πτηνών, ώστε να αναλαμβάνουν άλλα είδη την ανατροφή των νεοσσών τους εις βάρος των δικών τους νεοσσών. Τέτοια γεγονότα πυροδοτούν εξελικτικές διαδικασίες, γνωστές ήδη στους ερευνητές, κατά τις οποίες τα αυγά των κούκων μοιάζουν όλο και περισσότερο με τα αυγά των ξενιστών τους, και οι ξενιστές βελτιώνονται στο να αναγνωρίζουν τις διαφορές των ξένων αυγών.
Πρόσφατα παρατηρήθηκε μία ακόμα "εξελικτική κούρσα εξοπλισμών" μεταξύ κούκων και ξενιστών, που οδήγησε στον εξελικτικό σχηματισμό δύο διαφορετικών μορφών ενός είδους θηλυκού κούκου.
Ένα πτηνό του γένους Acrocephalus (Reed warbler) συχνά πέφτει θύμα του κοινού κούκου, όμως δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια. Αντιμάχονται θηλυκούς κούκους που περιφέρονται κοντά στις φωλιές τους, διώχνοντάς τες μακρυά. Για να το αντιμετωπίσουν αυτό, κάποιοι θηλυκοί κούκου έχουν εξελιχθεί να μοιάζουν με το επιθετικό πτηνό sparrowhawk, που τρομάζει τα Reed warblers και αποτρέπει τις επιθέσεις τους. Όταν όμως αρχίζουν τα warblers να παρατηρούν πως αντιμετωπίζουν οι γείτονές τους τα "sparrowhawk", θα καταφέρουν να τα αναγνωρίζουν και να τα αντιμετωπίζουν.
Η κοινωνική εκμάθηση αυτή, βοηθά τα warblers να μάχονται μια απειλή, αφήνει όμως ένα κενό χώρο δράσης σε μια διαφορετική μορφή κούκου, τον ερυθροκαφέ κούκο. Σε μια νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Science, οι ερευνητές βρήκαν πως η ύπαρξη 2 μορφών κούκου, προσδίδει εξελικτικό πλεονέκτημα και στις 2. Όταν επικρατεί η μία μορφή, τα πτηνά ξενιστές μαθαίνουν να την αντιμετωπίζουν, δίνοντας έτσι την δυνατότητα στην άλλη μορφή να επικρατήσει με την σειρά της.
Η τυχερή αυτή σφήκα δεν έγινε γεύμα της συγκεκριμένης αράχνης. Λέγοντας τυχερή βέβαια, εννοείται πως δεν φαγώθηκε, γιατί τον θάνατο δεν τον απέφυγε. Δευτερόλεπτα μετά την επίθεση της αράχνης, θύτης και θύμα εγκλωβίστηκαν στην ρητίνη κάποιου δέντρου και έτσι διατηρήθηκαν για τα επόμενα 100 εκατομμύρια χρόνια, την ώρα που άλλα άτομα του είδους τους, καθώς και σύγχρονοί τους δεινόσαυροι (Πρώιμη Κρητιδικοί περίοδος) εξαφανίστηκαν.
Το συγκεκριμένο απολίθωμα περιγράφεται από τον George Poinar, τον εντομολόγο του οποίου οι μελέτες σχετικά με την εξαγωγή DNA δεινοσαύρων από κουνούπια που είχαν εγκλωβιστεί σε κεχριμπάρι, ενέπνευσε την συγγραφή του βιβλίου και της ταινίας Jurassic Park.
Ένα σημαντικό βήμα για τη δημιουργία νεφρών από την καλλιέργεια
εργαστηριακών ιστών έκανε μια ομάδα ερευνητών του ιταλικού Ινστιτούτου
Φαρμακολογικής Έρευνας «Μάριο Νέγκρι», με επικεφαλής τον Ελληνοκύπριο
βιολόγο Χριστόδουλο Ξυναρή.
